obecna wystawa
Zapowiedź wystawy
Wystawa archiwalna
Wystawa prezentuje przekrój twórczości prof. Juliusza Narzyńskiego. Profesor całą swoją karierę zawodową poświęcił pracy na łódzkiej uczelni, jednocześnie wciąż tworząc i poszukując nowych rozwiązań. Pomimo wielu odznaczeń, nie jest znany szerokiej publiczności. Wystawa na celu przywrócenie jego pamięci oraz zapoznanie z jego twórczością tych, którzy nie mieli szansy dotrzeć do jego wyjątkowej postaci i działalności.
W twórczości Juliusza Narzyńskiego zauważalne są podobne problemy, a jednocześnie przekształcał je ustawicznie w zupełnie inne style, za każdym razem formalnie zakończone i w pełni zrealizowane. Można nawet mówić o wielu stylach, których wspólną cechą jest pojawienie się niedookreślonych w swych formach elementów, na ogół przypominających jakieś rzeczy, lecz niekiedy także organiczne twory podlegające pewnemu uprzedmiotowieniu. To zaskakujące połączenie abstrakcji i konkretności skłania odbiorcę do głębszego zastanowienia nad relacją między formą a treścią, między rzeczywistością, a interpretacją artystyczną. Twórczość Narzyńskiego jest wyrazem jego unikalnej osobowości artystycznej oraz reakcją na panujące trendy i stanowiska w sztuce. Jego prace odzwierciedlają ewolucję jego myśli i podejścia do sztuki w miarę upływu czasu. Jego prace stanowią nie tylko wyraz indywidualnej ekspresji, ale również dialogu z otaczającym go światem artystycznym i kulturowym.
Krytycy doceniają twórczość Narzyńskiego, zwracając uwagę na poetyckość jego wizji oraz kunszt z jakim posługiwał się, tworząc abstrakcyjne kompozycje inspirowane informelem, czy surrealistyczne pejzaże, pełne symboli i znaczeń. Jego malarstwo wynika z artystycznej potrzeby stworzenia swojego własnego języka wypowiedzi oraz oddania symbolicznej wizji świata, która nieustannie rozwijała się w artyście. Każda kolejna praca to jego zbliżenie się do tego, co wewnątrz i próba uwolnienia tego na zewnątrz.
„Myślę, że w obrazach przejawia się sfera moich zainteresowań. To próba penetrowania obszarów niejasnych, dotąd niezdefiniowanych. Ostatnie moje obrazy mogą przypominać świat bliski rzeczywistości, niemniej w całej twórczości warstwa przedstawieniowa, jak sądzę, jest jakąś tajemnicą, czymś, co ma może nawet własną metafizykę – dzięki odsłanianiu się tych jakichś dziwnych rzeczy, choć nigdy nie do końca. Są one wydzielone, osobne, same dla siebie tworzą konteksty, a wobec człowieka usytuowane są w pewnej obojętności. Są, ale czy istnieją naprawdę? Są – bo istnieją na obrazie. Lecz nie można ich wziąć do ręki, gdzieś umieścić, zobaczyć gdzie indziej. Egzystują, ale nie udaje się przypisać im żadnego znaczenia”. – Juliusz Narzyński
Biogram
Juliusz Narzyński urodził się w 1934 roku w Warszawie. Ukończył stołeczną Akademię Sztuk Pięknych, zdobywając w 1959 roku dyplom w pracowni profesora Artura Nachta-Samborskiego. Od 1973 roku objął kierownictwo pracowni malarstwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnie ASP im. Władysława Strzemińskiego). Zmarł w 2020 roku w Warszawie. Był laureatem wielu nagród, m. in. Nagrody na II Biennale Sztuki w Iglesias (1963), Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida (1969) oraz stypendystą Rządu Holenderskiego (1970). Brał udział w ponad 200 wystawach w kraju i za granicą, zarówno zbiorowych, jak i indywidualnych. Jego prace znajdują się w kolekcjach prywatnych i publicznych, m. in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, Muzeum Narodowym w Poznaniu, czy Muzeum Narodowym w Kielcach.
.webp)
